Ademhaling van het recht

Het was vrijdagavond en ontzettend druk. De wijnglazen raakten op, dus haalde ik er snel een paar door het sop. Ineens stroomde het bloed langs mijn arm. Ik moest gaan zitten, hand boven mijn hart, terwijl een collega de EHBO-doos pakte. Even stond alles stil. Geen bestellingen, geen gehaast, alleen het kloppen van mijn vinger. Aan het einde van de avond vroeg ik mij af: valt zoiets eigenlijk onder werktijd? Het arbeidsrecht hanteert ogenschijnlijk duidelijke criteria: arbeid, loon, zorgplicht. Het leven houdt zich echter niet aan strakke contouren. Waar eindigt arbeid, en waar begint herstel? Is een pauze alleen dat wat je vrijwillig neemt, of ook dat wat je lichaam opeist? Dit is waar het recht zich laat kennen. Niet in de abstractie van regels, maar in onze omgang met het onverwachte. Ik focuste alleen nog maar op een rustige ademhaling en realiseerde me dat het recht, als het wil bijblijven, ook moet ademen.