In de rij voor het Amsterdam Dance Event stond ik naast iemand die vroeg of MDMA nog steeds verboden was. Ik kon de vraag wel begrijpen, toen ik keek naar de grote ogen om me heen. “Zolang je het al hebt genomen of maar een klein beetje bij je hebt, gebeurt er waarschijnlijk niets”, antwoordde ik. Deze onverwachte juridische vraag zette mij op dat moment aan het denken. Het Nederlandse drugsbeleid blijft onduidelijke vormen aannemen: het gebruik van harddrugs is volgens de Opiumwet niet strafbaar. Bezit, verkoop of productie ervan is dat echter wel. Even later sta ik binnen te dansen en lijkt de persoon van daarnet op te gaan in de beat en de lichten. Het drugsbeleid blijft een nationale choreografie tussen chaos en orde: de grenzen zijn dansbaar.
