Jeroen Ouwehand is sinds november 2015 de managing partner van Clifford Chance. Hiernaast is hij hoofd van de procespraktijk van dit kantoor, zowel in Amsterdam als in Europa. Hij legt zich toe op handels-, financiële en vennootschapsrechtelijke geschillenbeslechting. Tot de verbeelding spreekt onder andere zijn persoonlijke bijdrage aan de welbekende overname van ABN-Amro, waarin hij Barclays vertegenwoordigde.
Ouwehand is zijn carrière bij Clifford Chance begonnen als student-stagiair. Dat klinkt in eerste instantie wellicht als de bekende weg, maar niets is minder waar. Na zijn afstuderen is hij namelijk in dienstplicht gegaan om de officiersopleiding te volgen, welke twintig maanden duurt. Hij werd gestationeerd tussen Bremen en Hamburg om de grens te bewaken met toenmalig Oost-Duitsland. Die grens verdween echter dus dat betekende dat de mannen twee maanden eerder naar huis werden gestuurd. Vanwege het feit dat hij eerder thuis was dan gepland, had hij tijd over. Een student-stage had hij nog nooit gedaan, dus hij besloot om zijn tijd op die manier in te vullen.
Toen Ouwehand aan zijn student-stage begon was hij nog in de veronderstelling dat de advocatuur niets voor hem was. Interesse in betogen had hij wel, maar de advocatuur kwam op hem over als weinig vernieuwend. Hij kwam uit een ondernemersgezin en had een voorliefde voor internationale betrekkingen. Toch wilde hij het proberen. Via een vriend kwam hij terecht bij Clifford Chance, een internationaal top kantoor dat destijds binnen Nederland echter nog vrij klein was. Volgens Ouwehand kwam het toen qua sfeer meer in de buurt van een start-up dan van een gevestigd advocatenkantoor. Aan het einde van het sollicitatiegesprek vroeg de partner aan Ouwehand of hij nou kwam solliciteren voor een baan of echt alleen voor een student-stage. Hij was immers al anderhalf jaar afgestudeerd en de banenmarkt was krap. Daarop antwoordde Ouwehand goudeerlijk dat hij echt alleen voor een student-stage kwam. Hij had namelijk nog geen tijd voor een baan vanwege een geplande wereldreis met zijn vriendin, thans vrouw. Zelfs toen die partner hem vertelde dat het gesprek klaar zou zijn indien hij niet voor een baan wilde gaan, hield Ouwehand de boot af. Zij schudden elkaar de hand dus leek het gesprek op niets uit te lopen. Pas op het laatste moment, toen Ouwehand zijn jas van de kapstok pakte, werd hij teruggeroepen. De partner barstte in lachen uit omdat hij zelf ook gereisd had – mazzel volgens Ouwehand. Hij kreeg vervolgens de mogelijkheid om twee maanden stage te lopen om erachter te komen of hij het wat vond. Daarna zou het kantoor beslissen of zij hem een baan zouden aanbieden als advocaat na zijn wereldreis.
Je voelt het misschien al aankomen, Ouwehand had het onwijs naar zijn zin en kreeg een contract waarin stond dat hij was aangenomen om na zijn wereldreis aan de slag te gaan als advocaat. Hij vervolgt: “Toen ben ik met dat contract naar de bank gegaan en vertelde de bankier: hier is een contract voor drie jaar bij Clifford Chance en nu wil ik graag 30.000 gulden om een jaar op wereldreis te gaan met mijn vriendin.” Een wereldreis was toen nog een stuk minder gebruikelijk dan nu dus die bankier had dat nog nooit meegemaakt. Daarom vonden Ouwehand en zijn vriendin het leuk om de bankier elke maand een kaartje te sturen vanuit de plekken die zij bezochten. Dat bleek in goede aarde te vallen: “Toen wij na een jaar terugkwamen om te praten over de afbetaling, bleek dat hij al die twaalf kaarten had opgehangen op het prikbord achter zich op kantoor.”
Tijdens zijn advocatenwerk heeft Ouwehand niet stil gezeten. Zo heeft hij eind jaren negentig een wereldwijde praktijkgroep voor internet start-ups en e-commerce opgericht, is hij enkele malen curator geweest en was hij druk bezig met de procespraktijk. Litigator is Ouwehand nog steeds. Wij zijn benieuwd naar wat een goede litigator in zich moet hebben. Hij vertelt ons dat je goed in story telling moet zijn. Ook analyseren, tot de kern van de zaak komen en uiteraard overtuigen zijn vereiste vaardigheden. Hij vult aan: “Bovendien moet je kritisch zijn naar je klant toe, want je zit in een tunnel. Daarom is het heel belangrijk dat je de advocaat van de duivel kunt spelen. Dat wil zeggen dat je moet doorvragen, want soms is je klant – bij wijze van spreken – je ergste vijand.” Als kind vond Ouwehand het al leuk om verhalen te houden voor de klas en als litigator of als managing partner is dat niet veranderd. Daarnaast komen onderhandelingsvaardigheden en communicatieve skills van pas, voegt hij nog toe. Dat maakt de advocatuur voor Ouwehand een creatief, veelzijdig en uitdagend vak: “Als advocaat kun je jezelf blijven ontwikkelen. Alleen op papier heb ik al die tijd dezelfde baan gehad, zo voel ik dat namelijk helemaal niet.”
Hoe houdt deze man toch alle spreekwoordelijke ballen in de lucht? Hierover zegt hij: “Er wordt veel gesproken over work-life balance, maar ik zie het meer als een 360 graden paradigma.” Hij bedoelt hiermee dat hij er niet altijd bij stil staat of hij nou met work of met life bezig is: “als ik aanwezig ben bij de opening van Holland Festival of bij de prijsuitreiking van TEDx Amsterdam, doe ik dat in principe vanwege mijn werk, maar dat vind ik persoonlijk ook gewoon gaaf”. Andersom werkt het voor hem net zo: “ik zat laatst ook op een zondag van tien tot vijf bij mij thuis met een professor van Harvard om over talentontwikkeling en de scheve man-vrouw verdeling onder partners binnen ons kantoor te praten. Is dat werk, is dat privé? Ik vind het heel inspirerend”. Bovendien is het volgens Ouwehand belangrijk om vitaal te leven. Hij vertelt dat hij tegenwoordig inzet op zeven à acht uur slaap per nacht en dat sporten hem goed doet. Waar het volgens gelegenheidspsycholoog Ouwehand misgaat is de combinatie tussen perfectionisme en een lage stressbestendigheid. Hierdoor gun je jezelf geen ruimte voor ontspanning, wat kan resulteren in een burn-out. Clifford Chance let ook op deze combinatie tijdens de sollicitatieprocedure in de vorm van persoonlijkheidstesten. Oftewel: “Durf te falen”.
